Een kerstverhaal voor de koude dagen.
Het is kerstavond. Iedereen zit binnen en geniet van een lekkere maaltijd en de warme knusheid van dit seizoen. Buiten in de sneeuw loopt een man. Eenzaam. Het is koud, het heeft al twee dagen volop gesneeuwd en vriest al bijna drie weken. Er gaat een gerucht dat er een elfstedentocht gaat komen. De wind steekt venijnig zijn kop om de hoek van de straat en blaast losse sneeuw door de straat die hoopjes vormen bij lantaarnpalen.
Hij trekt de kraag van zijn jas over zijn oren. In de verte hoor je de vrolijke noten van een bekende melodie. De man kijkt over zijn schouder en vraagt zich af waarom hij die melodie niet kent.
'Ik ben te laat, ik weet het zeker,' mompelt de man. 'Ik had ook eerder moeten kiezen. Nu is het te laat.'
De man opent de deur van een klein huisje, schudt de sneeuw van zijn jas en stapt naar binnen. In het kleine kamertje staat een grote tafel waaraan zijn vrouw en vier kleine kinderen zitten. Daarnaast staat een klein kacheltje dat warme en lekkere tonen snort. Ze kijken hem met grote, vragende ogen aan. Hij kust zijn vrouw en geeft de kinderen een aai over de bol.
'En?' vraagt zijn vrouw.
'Ik denk dat ik te laat was.' De man slaat zijn ogen neer, durft zijn vrouw niet aan te kijken. Hij gaat zitten op de enige stoel die nog over is, en kijkt naar zijn kinderen. Er rolt een traan over zijn wang, die hij snel wegveegt zodat zijn kinderen het niet zien.
''Maar gelukkig zijn we met elkaar en hebben we iets te eten, al is het niet veel. We hebben het goed,' zegt zijn vrouw. Hun jongste kind kirt instemmend.
Plotseling wordt er op de deur gebonsd. De deur slaat open en een golf koude lucht schiet het kleine kamertje binnen. Het is de buurman, die roept buurman, buurman, het kan nog steeds! Het kan nog steeds! Het kan nog steeds!'
De man kijkt verschrikt en tegelijkertijd opgelucht op naar zijn vrouw en roept: 'Hoe weet je dat? Is het waar? Is het echt waar?'
De buurman kijkt de man recht in de ogen aan en vertelt dat hij het zelf gelezen heeft. Iedereen heeft het erover. Alles is nog open. We kunnen nog gewoon meedoen!'
De man spurt naar de kast pakt zijn laptop, logt in op internet en kijkt op nuislog. 'Ja, ik kan het! Ik kan het! Ik kan nog stemmen! Ik kan nog stemmen op het roemwoord van 2008!'
Het gezinnetje haalt opgelucht adem. Wordt het toch nog een fijne kerstavond.
Deel in de kerstvreugde, stemt hier. Namens Nuislog fijne Kerstdagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten