Wat al langer rondzingt is nu ook vastgelegd in een opinieartikel in de Volkskrant: de wereld is niet maakbaar, causaal van aard noch deelbaar. In het artikel Van maakbaarheid naar haalbaarheid van Yvonne Zonderop wordt de vloer aangeveegd met het idee dat alles in dit leven maakbaar is. In plaats daarvoor komt het begrip haalbaarheid, dat wat praktisch mogelijk is. De ideologie maakt plaats voor authenticiteit.
Als je dit verhaal projecteert op de HR-praktijk en met name competentiemanagement, kun je niet anders concluderen dat het tijd is om deze vorm van gesuggereerde maakbaarheid af te schrijven. Het idee dat je door strakke competentiemetingen, 360-graden feedback, competentieprofielen en een scheutje pseudo-wetenschap gelardeerd met wat psychologie van de koude grond een fijn bedrijf kunt opbouwen, kan nu definitief naar de prullenbak verdwijnen. Deze vorm van deficiëntiecorrectie en overcontrole is over, en uit.
Wat wel? Een voorzichtige verkenning.
Betekenisgeving, moraliteit, een consistent waardenpatroon, authenticiteit, verbinding en de dialoog zijn de begrippen die het hart van de HR-visie van de toekomst zullen vormen. Zonder in neveligheid te willen vervallen, is de HR-visie van de toekomst niet gericht op het voorspelbaar en bestuurbaar maken van menselijk gedrag, maar gericht op het verbinden van individuele waardenpatronen aan de organisatiewaardenpatronen. Van beheersing naar verbinding. Van vermeende controle naar overzichtelijke chaos. Van doel naar oogmerk en effect.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten