Managementguru Tom Peters (uw weet wel, van het standaardwerk Search of excellence) is moe. Erg moe. Moe van het feit dat hij managementguru is. Nieuw Moe dat er elke week niewe buzz's en andere guru-achtige vindingen op de markt komen. Moe van het feit dat de businesswereld de ene na de andere hype volgt en daardoor even onrustig wordt als de koers van een vat ruwe olie. Daarom ging hij op vakantie naar Nieuw Zeeland en kwam tot het volgend inzicht:
While on holiday in New Zealand ... I got to thinking. As time goes by,
"one" (me) tends to complexify one's approach to almost everything. The innocence (and clarity) of "days gone by" is blurred. I know that I am "guilty as charged." (By me.) And I think most of the other "gurus" (horrid term, but it's become part of the biz language) have also gotten away from reality.
In dit interessante artikel neemt de guru der managementguru's ons mee in zijn gedachtespinselen omtrent de relativering van het guruschap en het daarbij behorende dwangmatig volgerschap (immers geen leider zonder volgers). Wat hij in dit artikel erg herkenbaar doet, is het relativeren van de status (inclusief die van hemzelf) van uitspraken, concepten en ideeen van de managementguru. Het past in de trent van zelfrelativering en navelstaarderij die als een 'neue welle' door managementland gaat, ingegeven door een aanzwellende maar latente maatschappelijke afkeer van het fenomeen manager.
In een downloadbaar en hier en daar onsamenhangend boekwerk (.doc alert) getiteld, 'Excellence for the rest of us', vergelijkt hij de denkwerelden en ideeen van het moderne zakenleven met de datgene wat er zich vaak daadwerkelijk afspeelt in organisaties. Leesvoer voor de managementrelativist.
Een aantal voorbeelden. De focus of het concept van de guru staat boven beschreven, daaronder de feitelijke situatie zoals je die binnen organisaties aantreft (RW= Real world):
Guru focus: Boss-less, flat, friction-free, self-defining organizational settings.
RW: Most of us have “bosses.” Most of us are assigned tasks.
Guru focus: Strategic planners and CEOs desperately seeking “blue oceans.”
RW: Most of us don’t spend much or any of our day making grand plans. Never
have. Never will.
Guru focus: Thinking, “outside the box” of course.
RW focus: Most of us obsess on “doing,” pretty much inside the box. (There are
enough damn problems in the box—pissed off customers of
long standing, etc.)
Guru focus: Complex "systemic change."
RW: Most of us believe in and spend our time doing on-the-cheap, rapid experimentation, picking off the "low-hanging fruit," muddling our way through to big change.
In een downloadbaar en hier en daar onsamenhangend boekwerk (.doc alert) getiteld, 'Excellence for the rest of us', vergelijkt hij de denkwerelden en ideeen van het moderne zakenleven met de datgene wat er zich vaak daadwerkelijk afspeelt in organisaties. Leesvoer voor de managementrelativist.
Een aantal voorbeelden. De focus of het concept van de guru staat boven beschreven, daaronder de feitelijke situatie zoals je die binnen organisaties aantreft (RW= Real world):
Guru focus: Boss-less, flat, friction-free, self-defining organizational settings.
RW: Most of us have “bosses.” Most of us are assigned tasks.
Guru focus: Strategic planners and CEOs desperately seeking “blue oceans.”
RW: Most of us don’t spend much or any of our day making grand plans. Never
have. Never will.
Guru focus: Thinking, “outside the box” of course.
RW focus: Most of us obsess on “doing,” pretty much inside the box. (There are
enough damn problems in the box—pissed off customers of
long standing, etc.)
Guru focus: Complex "systemic change."
RW: Most of us believe in and spend our time doing on-the-cheap, rapid experimentation, picking off the "low-hanging fruit," muddling our way through to big change.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten